In elke nieuwsbrief release beschrijven we een anatomisch deel gerelateerd aan yoga. Schrijf je snel in om geen berichten te missen: http://eepurl.com/gWQk0v

Dit blog gaat over: waarom de bil & heup spieren altijd zo stijf worden door de tijd heen, waarom dat kan leiden tot klachten en hoe je het met yoga kan verbeteren.

Wie mag leven wordt een dagje ouder, gelukkig! 🎉
We weten dat elke seconde van de dag ons lichaam zich aanpast zoals we het belasten. Ook dehydreren we als de jaren vorderen. Ons lijf veranderd met de kalender leeftijd, zo ook de vorm van onze heupgewrichten (zie plaatje links onder). Elk jaartje zorgt ervoor dat we onze heupen minder makkelijk naar binnen draaien door de vorm veranderen dringen die optreden.

Voel het maar eens bij je zelf: kom zitten op het puntje van je stoel, zet je voeten maar eens zo breed mogelijk neer en laat je knieën naar binnen vallen. Die beweging voel je stoppen / knellen in je liezen terwijl je vroeger met die rotatie kon zitten op de grond!

Als we zitten (dat zijn nogal wat uren) dan vallen onze knieën naar buiten. Ook dat is zo’n rotatie in de heupen die we “exorotatie noemen”. In zit hoef je daarbij geen spieren aan te spannen, maar ze zijn juist verkort en je lichaam past zich daaraan aan, maakt ze stug en minder flexibel. Ook het heup gewricht zal zich aan die positie langzaam aanpassen in vorm, denk maar eens aan het spreid broekje van een baby, dat is om de botten aan te laten passen in vorm.

De spieren die in actieve toestand de heupen naar buiten draaien noemen we “exorotatoren” (1 tm 6). We lopen ook steeds gemakkelijker met de voeten naar buiten gedraaid en dat spant je exorotatoren extra aan (prik je vinger maar eens in je bil en loop eens met je voeten ver naar buiten gedraaid). De meeste van ons voelen dan extra spanning op de weefsels in je bil.

De momenten dat we exorotatie maken in de heup nemen toe. De botten van de heup veranderen qua vorm en krijgen slijtage. Daardoor bewegen we onze minder veel in endorotatie en ons lichaam past zich daaraan aan! Daarom noemen wij bij sommige houdingen in onze lessen => 2e teen recht naar voren.
In yogahoudingen zien we regelmatig dat mensen via de heup houding verkorte exorotatoren compenseren, dat is niet erg, juist niet want als we dan cue’s geven dan kan men wellicht effectiever het weefsel op lengte brengen of we kunnen een alternatief aanbieden.

De exorotatoren kunnen problemen geven aan een nabijgelegen zenuw de n. ischiadicus (7) waar de term ischialgie vandaan komt (ischialgie is geen diagnose maar een verzamelnaam van klachten, de piriformis maar ook een hernia kan ischialgie geven). Hij kan tussen de exorotatoren “stuck” zitten (beklemt worden), of zoals bij sommige anatomische varianten tussen de spiervezels van de m. piriformis door lopen (zie afbeelding rechts onder).

Een veel gebruikte houding die de exorotatoren op lengte brengt is de “Pigion” (Sanskriet: Eka Pada Rajakapotasana). We kunnen daar hele leuke nuances in uitvoeren om de weefsel rek te specificeren waar de verkortingen zitten. Want niet alleen de m. Piriformis kan verkorten ook bijvoorbeeld de mm. Gemellii of de m. Quadratus femoris. Die nuances kunnen we vaak goed voelen door in die houding de heup van het voorste been: naar achteren te bewegen, dan wel de andere naar voren. Ook kan je via je handen met je borstkas naar links of naar rechts bewegen waardoor je meer of minder weefsel stretch voelt!
Voor ieder wat wils.

Heup arthrose, artrose mobiliteit, gewrichtspleet versmalling

Zie www.healthyyoga.nl voor onze lessen voor deelnemers en scholingen voor docenten (ook online).

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *